Prawo Malusa

Prawo Malusa – prawo odkryte przez francuskiego fizyka Malusa określające natężenie światła spolaryzowanego po przejściu przez polaryzator.

Natężenie światła spolaryzowanego liniowo po przejściu przez idealny polaryzator optyczny jest równe iloczynowi natężenia światła padającego i kwadratu cosinusa kąta między płaszczyzną polaryzacji światła padającego a płaszczyzną polaryzacji światła po przejściu przez polaryzator:

${\displaystyle I=I_{0}\cos ^{2}\theta ,}$

gdzie:

${\displaystyle I_{0}}$ – natężenie światła padającego,

${\displaystyle \theta }$ – kąt między płaszczyzną polaryzacji światła padającego i płaszczyzną polaryzacji polaryzatora.

Prawo to wynika z faktu, że przez polaryzator przechodzi tylko składowa wektora natężenia pola elektrycznego fali elektromagnetycznej zrzutowana na kierunek polaryzacji polaryzatora:

${\displaystyle E=E_{0}\cos \theta .}$

Natomiast natężenie fali jest proporcjonalne do kwadratu jej amplitudy.

Gdy na idealny polaryzator pada światło niespolaryzowane, to wychodzące z niego światło spolaryzowane ma dwukrotnie mniejsze natężenia w porównaniu do światła padającego

${\displaystyle I={\frac {I_{0}}{2}}.}$

Zależność ta wynika z tego, że średnia wartość ${\displaystyle \cos ^{2}\theta }$ jest równa ${\displaystyle {\tfrac {1}{2}}.}$

W rzeczywistych polaryzatorach natężenie światła jest mniejsze z powodu pochłaniania światła w materiale polaryzatora.